1 juni 2017 - 3 min. lezen 0 reacties

Voor de onderzoekers aan het Smithsonian Institution en de Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory staat het buiten kijf dat er op Mars ooit water aanwezig was. Met hun nieuwe studie tonen ze aan dat hevige regen miljoenen jaren geleden de impactkraters van deze rode planeet heeft vervormd. Door de regen trad erosie op en zien we valleien in het oppervlak die alleen op deze manier kunnen verklaard worden.

Studie naar regen op Mars

Mars heeft geologisch gezien veel gelijkenissen met onze aarde. Beide planeten hebben kraters en valleien waarvan sommige gevormd zijn door regenwater. Hoewel men meer en meer bewijzen lijkt te vinden voor de aanwezigheid van water op Mars, is er daar nu geen druppel meer te bespeuren.

Geologen Dr. Robert Craddock en Dr. Ralph Lorenz tonen in hun nieuwe studie dat er wel degelijk regen viel op Mars en zelfs voldoende om het planeetoppervlak te beïnvloeden en veranderen. Om dit te ontdekken gebruikten ze methodes die ook op aarde gebruikt worden om de erosie door regenwater vast te stellen.

“Many people have analyzed the nature of rainfall on the Earth, but no one had thought to apply the physics to understanding the early Martian atmosphere,” zei Dr. Craddock van het Smithsonian Institution.

Om de verschillen in regenintensiteit in de tijd beter te begrijpen, moet ook rekening gehouden worden met de veranderingen in de atmosfeer van Mars. Mars vormde zich 4,5 miljard jaar geleden. Op dat moment was de druk in de atmosfeer opmerkelijk hoger dan wat het nu is. Deze druk heeft een directe invloed op de grootte van de regendruppels en de snelheid waarmee ze neerkomen op het Marsopperlvak.

Hoe regen op Mars kon ontstaan

In de jonge jaren van de planeet Mars zouden de druppel wellicht vrij klein geweest zijn waardoor ze meer een mist dan regen vormden. Water in die vorm kan onmogelijk geleid hebben tot een Marsoppervlak zoals we het vandaag kennen. In de loop van miljoenen jaren is de druk in de atmosfeer echter afgenomen. Hierdoor werden de regendruppels groter en kwam het op Mars tot hevigere regenval. Zwaar genoeg om het oppervlak te modificeren en bestaande kraters te vervormen. Vervolgens kon het water kanaaltjes maken en zo het hele planeetoppervlak tekenen met valleien.

Mars
Zicht op de rode planeet Mars. (NASA/JPL-Caltech)

“By using basic physical principles to understand the relationship between the atmosphere, raindrop size and rainfall intensity, we have shown that Mars would have seen some pretty big raindrops that would have been able to make more drastic changes to the surface than the earlier fog-like droplets,” zei Dr. Lorenz van Johns Hopkins. Hij deed eerder al onderzoek naar de regen van methaan op Titan, een maan van Saturnus, het enige andere object gekend in ons zonnestelsel (los van de aarde) waar regen op het oppervlak valt.

De atmosferische druk op Mars moet in het begin iets van een 4 bar geweest zijn. Bij ons op aarde staat deze druk op 1 bar. De regendruppels kunnen bij zo’n hoge druk niet groter dan 3 mm groot geweest zijn. Eens de druk daalde naar 1,5 bar, werden de regendruppels groter en kwamen ze harder neer op het oppervlak waardoor erosie mogelijk werd. Had de druk toen even groot geweest als hier op aarde, dan hadden de regendruppels vermoedelijk een diameter van 7,3 mm wat een millimeter groter is dan onze regendruppels op aarde.

“Deze studie biedt nieuwe, meer definitieve, beperkingen over de geschiedenis van water en het klimaat op Mars. Maar ondanks deze kennis, zullen er toch altijd vragen onbeantwoord blijven,” stelt Dr. Craddock.

Bron: WeatherNation

Nicolas

Door Nicolas

Bezieler van NoodweerBenelux. Een onuitputtelijke passie voor het weer zorgt ervoor dat ik iedere dag met veel plezier aan het werk mag gaan.


Verder lezen

Alles bekijken