Titan herbergt een zoute oceaan
Titan is een van de 65 manen van Saturnus. Het is de grootste maan van de planeet en de op een na grootste in ons zonnestelsel. Enkel Ganymedes, een maan van Jupiter, is groter.
Titan wordt onderzocht
Titan lijkt zich te verhullen in een waas van gassen waardoor het ijzige oppervlak verborgen blijft. In 2005 landde de Huygenslander en kon deze gedurende 90 minuten informatie verzamelen. Het Cassini-ruimtetuig heeft de maan gedurende de laatste tien jaar bestudeerd. Uit de onderzoeken rond zwaartekracht en topografie werd een model van de maan opgemaakt om een beter inzicht te krijgen in de structuur van de buitenste ijskorst.
Nieuwe vaststellingen
Uit de data worden eerdere veronderstellingen bevestigd: Titans ijskorst is hard aan het worden en volop bezig met vast te vriezen. Onderzoekers ontdekten dat er een relatief hoge dichtheid nodig is voor Titans oceaan om de zwaartekrachtwaarden te verklaren.
Dit veronderstelt dat de oceaan wel eens een extreem zoute oplossing kan zijn, samengesteld uit water met opgeloste zouten waarschijnlijk opgebouwd uit zwavel, natrium en kalium. De dichtheid doet denken aan het meest zoute water hier op aarde, namelijk de Dode Zee.
Uit de data van de Cassini-ruimtesonde blijkt dat de ijskorst niet overal even dik is. De beste verklaring hiervoor is dat de buitenste laag van de maan hard wordt door de trage kristallisatie en ijsvorming, wat niet op elke plek met dezelfde snelheid gebeurt. De vorm van de maan indiceert dat deze zichzelf na verloop van tijd wel zal egaliseren zodat de korst ongeveer overal even dik zal zijn.
Dit vriesproces kan belangrijke implicaties hebben voor de mogelijkheden om leven te herbergen in Titans oceaan door de beperkte uitwisseling van materialen aan de oppervlakte en in de oceaan.
De atmosfeer van Titan bevat 5% methaan. Het is wetenschappers niet geheel duidelijk hoe dit gas daar gekomen is. Vermoedelijk ontsnapt het via ‘hot spots’, gaten in het ijs. De moleculen van methaan worden door zonlicht afgebroken in een relatief snel tempo, geologisch gezien. Aangezien het gas aanwezig blijft moet men op zoek naar het proces dat ervoor zorgt dat het gas steeds weer aangevuld wordt. Een nieuwe missie zou duidelijkheid kunnen brengen.
Bron: NASA
Afbeelding: NASA/JPL/SSI/Univ. of Arizona/G. Mitri/University of Nantes
