20 oktober 2020 - 4 min. lezen
1 reacties 1

OSIRIS-REx, voluit de Origins Spectral Interpretation Resource Identification Security Regolith Explorer, is de derde ruimtesonde in het New Frontiers programma van de NASA. OSIRIS-REx bereikte in 2018 de planetoïde 101955 Bennu. Op 20 oktober zal de ruimtesonde een eerste poging ondernemen om een monster van deze ruimterots te nemen. Dit zal hij doen met behulp van een stofzuigerslang. Indien deze missie tot een goed einde wordt gebracht, schrijft de NASA Amerikaanse geschiedenis. Hieronder gaan we gedetailleerder in op deze unieke missie.

Deelnemen aan discussie? Ben je geïnteresseerd om deel te nemen als weeramateur of liefhebber van het weer aan het weerforum? Onderaan dit artikel krijg je bliksemsnel & gratis toegang tot alle reacties. Je kan ook je eigen weerfoto’s opladen.

Lancering

Op 8 september 2016 werd de ruimtesonde met behulp van een Atlas V draagraket de ruimte in gestuurd. Dit object is even groot als een bestelbus. De Centaur-trap bracht OSIRIS-REx op de juiste plaats in de ruimte en stootte hem nadien af. Nauwelijks een uur na de lancering werden de zonnepanelen zelfstandig uitgeklapt. Dan begon de ruimtesonde zijn reis van een slordige 333 miljoen kilometer naar planetoïde 101955 Bennu.

Verloop van de missie

Na de succesvolle lancering vond op 22 september 2017 een cruciale gebeurtenis plaats. Als OSIRIS-REx de juiste snelheid en hoek wou bereiken om Bennu dicht genoeg te benaderen, moest een zwaartekrachtslinger bij de Aarde plaatsvinden.

Een zwaartekrachtslinger wordt ook wel eens een zwaartekrachtduw genoemd. Deze techniek wordt gebruikt om geld en tijd te besparen bij missies met een interplanetaire ruimtesonde, zoals de OSIRIS-REx.

Hierbij wordt het zwaartekrachtveld van een bewegende planeet (de Aarde) gebruikt om de snelheid en richting van een ruimtesonde te wijzigen. Dit kan zowel betrekking hebben op het versnellen van een ruimtesonde, als het vertragen ervan. OSIRIS-REx moest versneld worden.

Het principe van een zwaartekrachtslinger: veranderen van richting en snelheid. (NASA)

Op 17 augustus 2018 begon uiteindelijk de fase waarin OSIRIS-REx Bennu naderde. Waarna op 24 augustus 2018 de eerste foto’s van Bennu volgden vanop een afstand van ongeveer 2,3 miljoen kilometer. Reeds op 3 december 2018 kwam de ruimtesonde aan bij Bennu, om zich dan op 31 december 2018 te manoeuvreren in een baan rondom Bennu.

OSIRIS-REx beweegt sindsdien met een relatieve snelheid van 6 centimeter per seconde omheen Bennu. Sindsdien bestudeert de ruimtesonde de asteroïde vanuit alle mogelijke hoeken.

Er werd in deze periode ook gretig gezocht naar een ideale plek om materiaal van mee te nemen. Uiteindelijk werd een krater met de naam Nightingale gekozen. Inmiddels heeft de sonde al 3,7 miljard kilometer op de teller staan.

Waarom asteroïde Bennu?

Bennu is een koolstofhoudende asteroïde, waarvan de kern de vroegste geschiedenis van ons zonnestelsel kan blootleggen. Bennu kan de moleculaire voorlopers van het leven en de oceanen van de aarde bevatten. Het is voor de aarde ook één van de meest gevaarlijke asteroïden. Dit omdat er een relatief grote kans bestaat dat deze de aarde kan beïnvloeden aan het einde van de 22e eeuw.

OSIRIS-REx zal de fysische en chemische eigenschappen van Bennu bepalen. Tot slot bevatten asteroïden natuurlijke hulpbronnen. We denken dan aan: water, organische stoffen en edele metalen.

De foto die OSIRIS-REx kon maken van Bennu op 3 december 2018.

Monsterafname op 20 oktober

Er zal via een TAG-proces (Touch-and-go) getracht worden om minstens 60 gram materiaal mee te nemen vanop het oppervlak van de asteroïde. Via twee verbrandingen zal de ruimtesonde zijn baan rond Bennu verlaten en het oppervlak ervan benaderen. Nadien zal deze autonoom zijn robotarm uitbreiden. Hierop is een soort van stofzuiger bevestigd die het oppervlak gedurende 10 seconden zal aanzuigen.

De zonnepanelen van de sonde zullen zich ruim ervoor automatisch terugtrekken, zodat een botsing met het oppervlak wordt vermeden. Deze operaties worden volledig autonoom uitgevoerd door de ruimtesonde.Dit omdat de afstand tot de Aarde veel te hoog is. De vluchtleiding kon enkel de software vooraf programmeren en hopen dat alles volgens plan verloopt.

Nadien vertrekt de ruimtesonde terug naar de Aarde. Het is de bedoeling dat op 24 september 2023 een kleine, hittebestendige container met de monsters van de ruimterots aan een parachute landt in Utah (Verenigde Staten).

Animatiefoto door de NASA op het moment dat OSIRIS-REx de asteroïde nadert en zijn robotarm laat zakken.

Michiel

Door Michiel

Master in de toegepaste economische wetenschappen. Geïnteresseerd in de meteorologie, cijfers, data en economie. Met deze insteek ondersteun ik het team in social media, sales en finance.


Verder lezen

Alles bekijken