21 juni 2017 - 6 min. lezen
0 reacties 0

Vier stormchasers uit Nederland zochten vorige week het buiengeweld op in Frankrijk. Het doel was om het zwaarste type onweersbui in Europa vast te leggen: de supercell. Een verslag van onze blogger en stormchaser Paul Begijn. Zelf ook geïnteresseerd om stormjager te worden bij Noodweer Benelux? Geef een seintje via [email protected]. Ook andere support is steeds welkom.

Omdat het in eigen land maar niet echt wil lukken met zware buien, waren de ogen afgelopen weken gericht op het buitenland. Met teamgenoten van Level 3 stormchasers werd er reikhalzend uitgekeken naar de eerste grote situatie in Frankrijk. Die diende zich afgelopen week aan en liet zich al ruim een week op voorhand in de weerkaarten optekenen. Hoewel de details, timing en locatie vaak verschoven, leken de ingrediënten aanwezig voor een meerdaags onweer.

Speculeren over onweerskansen

Ondertussen werd in de groepsapp al druk gespeculeerd over het al dan niet laten doorgaan van een eventuele stormchase naar Frankrijk. Daarvoor moest natuurlijk eerst nog wel even vrij geregeld worden en helaas is dat niet voor iedereen even makkelijk. Uiteindelijk hadden we een team van 4 chasers: Gijs de Reijke, Michiel Baatsen, Roland Dekker en Paul Begijn.

De chase kan beginnen

Vol goede moed vertrokken we dinsdagochtend richting Frankrijk. Helaas bleek de grootschalige situatie voor onweer wat verder zuidwaarts verschoven waardoor we nog meer kilometers moesten vreten. Het is altijd een gok om zo ver te rijden met dit soort chases, maar over het algemeen zagen de kaarten er prima uit om wat moois te kunnen vangen.

Level 2 gebied

Ons eerste targetgebied was rond Lyon, een goede 9 uur rijden. Terwijl we onder het warmtefront (regio Dijon) doorkropen, liep de temperatuur snel op naar tropische waarden. Daarbij werd de atmosfeer ook steeds onstabieler met altocumulus en opbollende cumulus. Estofex had een level 2 uitgegeven voor een strook over zuidelijk Frankrijk voor de kans op supercells. Halverwege de middag toonde de radar de eerste initiatie. De eerste felle buien ontstonden ten zuidwesten van Lyon in de Ardèche. Een prachtig maar heel moeilijk chasegebied.

Onze focus ging in eerste instantie uit naar een bui ten westen van Clermont-Ferrand, met supercellulaire trekjes. Bij het naderen van de bui ging de fut er echter snel uit. Omdat de nacht inmiddels inviel en de bui zuid van Lyon nog steeds actief was, besloten we in de richting van Valence te rijden om daar bliksemfoto’s te gaan schieten. Vanaf een prachtige kasteelruïne hadden we perfect zicht op de naderende bui.

Vanaf een kasteelruïne hadden we prachtig zicht op onweer boven de stad Valence.

Centraal Massief als uitvalsbasis voor onweer

Na een kort nachtje en een paar uur slaap in een F1 hotel bij Valence, werden in de ochtend de kaarten tegen het licht gehouden. Er werd opnieuw een Level 2 uitgegeven voor zuidelijk Frankrijk. Afgaande op de weerkaarten en de discussie in Estofex werd een rit richting Clermont-Ferrand gepland. De initiatie van de buien zou plaats gaan vinden in het vulkaangebied van het Centraal Massief. Aangekomen in Clermont-Ferrand viel ons oog op een snel groeiende bui iets ten noorden van de stad.

De indrukwekkende stijgstroom liet zien dat er aan CAPE geen gebrek was vandaag. Maar zo snel als de bui ontstond, zo snel verdween de bui ook weer. Ondertussen ontstonden op diverse plekken buien, waardoor het lastig kiezen was. Omdat het boven het Centraal Massief dichtsmeerde met midlevel meuk, kozen we een iets noordoostelijkere positie. Het doel was om vanuit Vichy een supercell te onderscheppen die vanuit de bergen bij Clermont-Ferrand oostwaarts begon te kruipen.

Op de stormwaarschuwing website van Estofex werd tussentijds een nieuwe update gedaan voor de kans op zware windstoten en grote hagel.
Stormchasers in het graanveld observeren een naderende bui.

Kortlevende supercells

Deze bui liep echter stuk op het reliëf tussen Clermont-Ferrand en Saint-Etienne, nog voordat we de bui konden onderscheppen. Ondertussen initieerde er nog vanalles op een lijn ter hoogte van Vichy-Roanne. Het was echter moeilijk chasen, omdat het kortdurende supercells waren. Omdat de trog gedurende de dag steeds meer oostwaarts trok, bewogen wij ons langzaam mee.

De moed begon ons wat in de schoenen te zakken omdat buien iedere keer dood gingen op het moment wij er bij kwamen. Gelukkig hadden we in de avond meer geluk, toen een bui met supercellulaire trekjes zich los wist te maken uit een buienlijn bij Lons-le Saunier (dicht tegen het reliëf van het Jura-gebergte). Daar zochten we een plekje op in het veld om de bui te onderscheppen.

Net voor de bui in alle hevigheid losbarstte, verplaatsten we ons iets meer zuidwaarts, om zicht te blijven houden op de kern waar veel cg’s naar de grond werden gesmeten. Omdat het al begon te schemeren, kon de sluitertijd naar 2 seconden om wat bliksem vast te kunnen leggen.

Een bui met supercellulaire trekjes wist zich los te maken uit de buienlijn en begon z’n eigen koers te varen.
De supercell werd gemarkeerd door een indrukwekkende arcus.

De kern van de bui was erg actief met continue cg-bliksems.

Noordoost Frankrijk

Na deze prachtige bui besloten we noordwaarts te rijden omdat het targetgebied voor donderdag een stuk noordelijker lag. In de buurt van Langres zochten we iets na middernacht een hotel op. Hoewel de kaarten er in eerste instantie niet heel dik uitzagen voor donderdag, bleek het er donderdagochtend in de nieuwste runs een stuk beter uit te zien.

In de kaarten waren twee initiatiegebieden te herkennen, rond de Ardennen richting Limburg en in het noordoosten van Frankrijk tussen Parijs en Metz. Omdat wij ons al in het targetgebied bevonden en het makkelijker chasen is in Noordoost Frankrijk, kozen wij Metz als uitgangspositie.

Prachtige lenswolken rond Metz duidden op onstabiliteit en veel wind op grotere hoogte.

Kort na de middag ontstonden de eerste buien al ten oosten van Parijs en in de buurt van Reims. Wij richten ons vizier op een buienlijn met losse cellen die op Etain afkoerste. De eerste bui die we opvingen was supercellulair op het moment dat we ‘m opvingen, maar leek het niet al te lang meer vol te houden.

Een supercell die op Etain afkoerste, verloor snel z’n activiteit, terwijl in het kielzog van de bui een nieuwe supercell het overnam.

HP supercell

Inmiddels zagen we op de radar dat een nieuwe bui, iets zuidoostelijker, het begon over te nemen. Aan de horizon zagen we inmiddels een lage basis ontstaan. We zetten snel koers naar een 20 kilometer zuidelijkere locatie. Daar kregen we zicht op een prachtige HP supercell. De kers op de taart van onze stormchase, die in stijl werd afgesloten.

Een prachtig gevormde hp supercell in de omgeving van Etain, het ultieme doel van de stormchasers.

Gastblog

Door Gastblog

Expert in weer en klimaat of een ander boeiende niche in de wetenschap? Geregeld worden wetenschappers aan het woord gelaten via een gastblog.


Verder lezen

Alles bekijken